Werken in oorlogsgebied

Lieve allemaal,

Terwijl je dit leest, hoop ik dat je van de zomer geniet en dat je op de één of andere manier weer voldoende energie opdoet voor dat wat gaat komen.
Hoe anders is het voor de mensen die in een oorlogsgebied wonen. Afgelopen maand zijn we met RescueNet naar het oosten van Oekraïne afgereist, waar nog steeds gevochten wordt...

Terwijl we met de trein naar het oosten van Oekraïne reizen doet het erg landelijk aan, gigantische grote velden vol met zonnebloemen, tarwe en gerst. Vogels zingen uit volle borst, en de bloemen volop in bloei. Als we later rondrijden horen we op de achtergrond het geluid van bombardementen en beschietingen! Een vreemde gewaarwording: een vredig aandoend landschap temidden in een oorlogsgebied.

We werkten samen met de organisatie: 'Peace for your home'. Zij hadden voor ons alles geregeld en samen hebben we een productieve tijd gehad. Bijzonder fijn om samen met hun te werken. Vaak reden we naar de dorpjes die ongeveer 3-4km van de frontlijn aflagen. Veel dorpjes lagen er verlaten bij, degene die er nog woonden waren vooral de ouderen, veelal getraumatiseerd en achtergelaten. Omdat we van dorp naar dorp reden, hebben we heel wat wegversperringen gepasseerd. Onnodig om te zeggen dat we maar wat blij waren met onze lokale chauffeur die bekend was in het gebied en met de soldaten die de wegverspreringen bemanden.

In de verschillende dorpjes hielden onze arts en verpleegkundigen spreekuur. Dit werd vaak gedaan in een leegstaand gebouwtje en als dat niet voorhanden was gebruikten alles wat maar een beetje bescherming bood. Op een gegeven moment hebben we zelfs een verlaten bushalte als kliniek ingericht. De plastic zeilen die we mee hadden gebracht kwamen goed van pas en met de stoelen uit ons busje konden de mensen gewoon zitten.
Veel mensen die bij ons kwamen hadden vaak lange termijn gezondheidsproblemen. De vreugde dat we er voor ze waren veranderde vaak in tranen als ze ons hun verhalen vertelden. Menigeen had hun huis verloren of was zwaar beschadigd. Ook was hun contact met familie leden in bezet gebied verloren gegaan en weten velen niet of hun kinderen en kleinkinderen nog in leven zijn. Een aantal mensen waren te ziek om naar het spreekuur te komen en deze bezochten we thuis. In totaal hebben we in 9 dagen zo'n 155 patiënten kunnen helpen.
Tijdens de reis realiseren we ons elke keer weer hoe beperkt on hulp is en dat je nog zo'n goede dokter kan zijn, maar dat het vaak niet genoeg is. Heerlijk om dan ook te ervaren dat het gebed krachtig is en dat mensen door God zijn aangeraakt en genezen.

Omdat het zomer was en alles in volle bloei stond, denk ik dat wij nog niet eens alle schade hebben gezien, maar ik denk dat het een moeilijke winter voor velen gaat worden. De groentetuintjes stonden vol verse groenten en de meeste mensen waren druk bezig om een voorraadje in te potten voor de komende winter.
Gelukkig hebben we een aantal mensen ook practisch kunnen helpen door bijvoorbeeld het daken of andere mankementen aan het huis te repareren.


We hebben bijzondere verhalen gehoord. Zo ontmoette we een voorganger uit Donetsk die vertelde dat hij een paar keer op bijzondere wijze was gered door God. Om onbekende reden zou hij worden gefusilieerd en stond hij in oog met een separatist die zijn AK47 op hem had gericht. Snel riep hij tot God en vroeg om een wonder. De AK47 blokkeerde en dit gaf de voorganger de gelegenheid om te vluchten. Dezelfde voorganger was een andere keer op de vlucht en toen zijn vijand zijn geweer op hem wilde richten, voelde hij dat hij werd opgetild naar de andere kant van de weg waar hij zich kon verstoppen in een gat in de grond.

Door een aantal giften vanuit Nederland konden we zo'n 850 broden en 30 voedselpakketten uitdelen en konden we de alle benodigde medicijnen gratis verstrekken!! De mensen waarmee we samen werkten wisten precies welk gezin wat nodig had. Zo konden we ook de gezinnen waar kinderen met een verstandelijke en lichamelijke beperking woonden blij maken met luiers en speciaal voedsel.

Terwijl een deel van ons team voedsel rond bracht in een klein dorpje, vroegen de mensen of we hun ook konden helpen met het verwerken van alles wat ze hadden meegemaakt. Voor mij absoluut een high-light om daar weer heen te gaan en de mensen wat tips en technieken aan te reiken hoe om te gaan met trauma's. We begonnen met een handje vol mensen, maar al gauw kwamen er meer mensen. Omdat er nog maar 40 mensen in het dorpje woonden, was het niet moeilijk om iedereen te laten praten en om naar elkaar te luisteren. Zo kwamen ze er al gauw achter dat hun eigen reacties op de oorlog normaal waren en dat ze elkaar kunnen helpen in het verwerken door de tips die we konden geven. Toch zal het moeilijk voor ze blijven omdat hun dorpje nog steeds in de 'gevaren zone' ligt. Wilt u voor deze mensen bidden? Dat hun dorpje vrede zal kennen, dat de mensen die vertrokken zijn weer terug komen en dat er vrede in het land zal komen!

Ondertussen ben ik en het team weer veilig in Nederland. Ik ben dankbaar voor God die alles mogelijk heeft gemaakt en ons duidelijk geleid heeft. Ook ben ik dankbaar voor een ieder die dit heeft gelezen. Ik hoop dat je bemoedigd bent en door alles heen Gods trouw ziet.

Dank je wel voor je interesse, gebed en ondersteuning!