deel twee

Hallo lieve allemaal,

Nadat we terug waren gekomen uit het dorp waar we de eerste week hadden gezeten, sliepen we twee nachtjes in Yangon, de hoofdstad. Het is eigenlijk onvoorstelbaar hoeveel verkeer daar is. In Nederland zouden wij de fiets pakken om even ergens heen te gaan, maar hier zou ik toch niet mijn leven willen wagen aan een fietsritje. Het is trouwens ook veeeeeel te warm om te fietsen.
Maar goed, als je wat in de stad wilt, dan moet je er toch op rekenen dat je zo’n anderhalf uur in de auto zit.

Op zondag zijn we naar de kerk geweest van onze gastheer. Het gaat er allemaal heel gemoedelijk aan toen en iedereen uit de gemeente draagt wat bij. De één zingt een mooi lied, de ander leest een Bijbelgedeelte voor en weer een ander deelt een getuigenis van wat God in zijn leven heeft gedaan.
Na de dienst hebben we wat gegeten en moesten we onze bagage ophalen, klaar om naar onze volgende locatie te reizen. Dit keer gingen we met de nachtbus naar Mandalay, de tweede hoofdstad van Myanmar. Om half tien ‘s avonds vertrokken we en ik moet zeggen dat ik de beste plek ooit had. Een stoel die bijna helemaal naar achteren kon met een voetenbankje en heel veel ruimte. Na een tijdje schommelen en dommelen ben ik heerlijk in slaap gevallen, totdat ik wakker werd en me realiseerde dat we wel heeeel erg hard reden. Ongelofelijk hoe snel we over de weg vlogen. Rond half 8 de volgende dag kwamen we aan in een grote stad vol met winkels, markten, lachende mensen en waar het overal naar eten rook. Deze dag voor het eerst gestoomde garnalen, worstjes en een soort langwerpige oliebol gegeten. Via het nieuws dat we tijdens het ontbijt konden zien hoorden we dat er een andere bus vanuit Yangon naar Mandalay was verongelukt waarbij 4 mensen waren omgekomen. Pfff, wat vreselijk voor al die mensen die dat mee moesten maken en wat waren wij dankbaar dat we veilig waren aangekomen.

In een kerkje hielden we het malaria-preventie seminar. Het leek wel of we mensen vanuit heel Myanmar waren gekomen. Bijna elke bevolkingsgroep was vertegenwoordigd en sommigen hadden zo’n twee dagen moeten reizen om hier te komen. Het opvallende was dat er een hoop mensen in deze groep wat verder hadden gestudeerd en dat was goed te merken aan de vragen en opmerkingen. Tijdens het seminar hebben we een server met alle informatie, filmpjes en lesmateriaal staan. Bijna iedereen had wel een smart-phone en we hebben nog nooit zo veel down-loads gehad. Leuk als iedereen zo enthousiast is en ook graag al het geleerde met anderen willen delen.

Omdat veel deelnemers ook engels spraken konden we in de pauzes en tijdens het eten gezellig met elkaar praten. Echt bijzonder om te horen hoe ze leven en hoe mensen rond moeten zien te komen. De laatste dag had ik nog een klamboe over die ik zelf had gebruikt in het eerste dorp. Omdat ik deze graag weg wilde geven en alle deelnemers er al kregen met hun certificaat vroeg ik me af aan wie ik het zal geven. Die ochtend kwam er een mevrouw langs die graag getest wilde worden op malaria en op bloedarmoede. Al snel raakten we aan de praat (met vertaler) en kwam ik erachter dat ze langs de grote weg in een provisorisch krotje woont en dat het stadsbestuur had besloten dat iedereen daar weg moest. Dit omdat ze de weg wat willen verbreden. Deze mevrouw had geen idee waar ze naar toe moest gaan en ze hoopte maar dat één van haar kinderen haar wilde helpen. Gelukkig bleken haar testen negatief te zijn en op mijn vraag of ze wel onder een geïmpregneerde klamboe sliep schudde ze van nee. Mooi dat ik mijn net aan haar kon geven, maar wie weet waar ze zal gaan slapen? Misschien wil je voor deze vrouw bidden dat ze huisvestiging zal vinden die bij haar past.

In Mandalay kwamen we ook een man tegen die we kenden van onze eerste reis naar Myanmar. We hadden hem in het zuiden van het land ontmoet en nu woonde hij met zijn gezin in Mandalay. Erg leuk om hem te zien en om te horen dat hij al heel veel mensen over malaria had verteld. Met zijn familie importeren en exporteren ze wijn, wat wij natuurlijk wel even moesten proeven. Toch leuk om wijn te proeven uit de streek waar wij net waren geweest.
Deze man nam ons regelmatig aan het eind van de dag mee naar wat toeristische plekjes. Zo heb ik de langste brug van teak-hout gezien, een paleis en nog wat meer van de stad. Mocht je ooit naar Mandalay willen, dan kan ik je hem als gids zeker aanraden.

Tijdens het seminar was het toch wel erg fijn dat de elektriciteit niet elke keer uitviel. Want met 41°C is het heerlijk als de ventilator in ieder geval aan blijft. Toch viel de warmte deze keer wel mee omdat het nu niet zo vochtig was.

Ondertussen ben ik weer veilig terug in Nederland. Het is raar, maar het is altijd weer even wennen om thuis te zijn, om in overvolle supermarkten je boodschappen te doen en waar het verkeer zich ‘meestal’ netjes aan de regels houdt.

Hartelijke groet en onwijs bedankt voor jullie medeleven, gebeden en ondersteuning.
Liefs