Mae Sot 2
Blijf op de hoogte en volg Gerda
20 December 2014 | Thailand, Mae Sot
** ENGLISH underneath the Dutch text **
Lieve allemaal,
Onze laatste weken in Thailand zitter er al weer op en ik kijk dankbaar terug op een bijzondere tijd. Het is misschien een lang verhaal geworden, maar het is soms zo lastig om alles in een notendop te gieten.
In het bericht hiervoor kon je lezen over de ‘Karen’ kinderen die in Thailand naar een soort kostschool gaan. We gaven les over het menselijk lichaam en over wat je kunt doen om bepaalde ziekte te voorkomen en wat je kunt doen als je toch ziek bent geworden. Ik denk dat ik mijn eigen verwondering over hoe ons lichaam in elkaar zit, heb overgebracht aan de kinderen. Toen we aan het eind van de lessen vroegen wat ze interessant hadden gevonden en wat nieuw voor ze was, antwoordde een meisje: ‘God heeft ons lichaam wel heel bijzonder gemaakt.’ Een zestien jarige jongen vertelde dat hij veel had geleerd over AIDS/HIV. Hij had er wel eens van gehoord, maar nooit geweten wat de oorzaken waren en hoe je het kan voorkomen. Hij zei dat hij had geleerd dat gemeenschap binnen het huwelijk met 1 partner het beste is. Niet alleen om AIDS/HIV te voorkomen, maar ook dat het veel beter voor hem is op andere vlakken.
De kinderen die we les hebben gegeven zijn jaren geleden ook een eigen kerkje begonnen. Bijzonder om hun diensten mee te maken. De laatste zondag dat we er waren was het in Thailand vaderdag. Een belangrijke dag voor deze kinderen en een aantal vaders waren vanuit Myanmar (voorheen Birma) naar de dienst gekomen om dit samen te vieren. Enorm leuk om te zien hoe ze hun vaders in de dienst betrokken en op verschillende manieren hun vaders in het zonnetje zetten. Voor elke vader werd gebeden en kreeg een kadootje van zijn kinderen.
Het is zo leuk om voor een tweede keer ergens te komen. Na het lesgeven hebben we een weekje meegelopen met dr. Elisabetta uit Italië en haar man dr. Jonathan uit Engeland. Beide zijn gepassioneerde artsen met heel veel liefde voor de ‘Karen’. Samen met hun assistenten zetten zij zich 100% in voor de vluchtelingen uit Birma. Ze doen niet alleen medisch- en preventiewerk maar ze bezoeken de vele kostscholen. Omdat er nauwelijks onderwijsmogelijkheden zijn in de ‘Karen State’ in Myanmar komen duizenden kinderen de grens naar Thailand over om daar naar school te gaan. Al deze kinderen hebben wel een onderdak, kleding en eten nodig. Zo kan het zijn dat één echtpaar zorg draagt voor wel 70 tot 80 kinderen! D.m.v. fondsen betalen deze artsen Birmese leerkrachten, voedsel voor de kinderen en als het even kan shampoo, zeep, tandpasta en tandenborstels. Verder leren ze ook dat afval in een vuilniszak hoort en halen ze 1x per week het vuilnis op zodat het niet in de rivier terecht komt. Hun gebied beslaat zo’n 100km2 als het niet meer is. Elke dag bezoeken ze een aantal kleine dorpjes die uit hutjes bestaat, waar de vluchtelingen in wonen. De kinderen die nog niet naar school gaan krijgen wekelijks vitaminen en een gekookt ei en de schoolgaande kinderen krijgen hun vitaminen op school uitgedeeld. Beide artsen werken hier al zo’n 15 jaar en hebben al heel wat dingen meegemaakt.
Dr Elisabetta vertelde me het verhaal van een jongetje dat we vorig jaar hebben bezocht. Hij was toen pas geboren met een hazenlipje en een open gehemelte. We hebben hem en zijn moeder toen meegenomen naar de stad om hem wat extra voeding te kunnen geven. Jammer genoeg is dit jongetje telkens te ziek om geopereerd te worden. In maart staat hij weer op de lijst om geholpen te worden. Wil je meebidden dat hij dit keer sterk genoeg is en geen koorts heeft zodat hij geopereerd kan worden?
De laatste paar dagen hebben Everdien, Regula en ik nog even kunnen genieten van de prachtige natuur in Thailand. De jungle is zo mooi groei en de vele watervallen zijn soms adembenemend. We zijn langs de rivier de Kwai gereden en hebben het museum bezocht. Bizar, vorig jaar stond ik in Myanmar aan het einde van het dodenspoorlijn en nu stonden we bij de brug over de rivier de Kwai (http://en.wikipedia.org/wiki/Burma_Railway). Onvoorstelbaar hoeveel mensen hierbij zijn omgekomen en tegelijkertijd staan we stil bij alle tumult dat er op dit moment in de wereld gaande is.
Heer, leren we het dan nooit? Waar is ons respect voor het leven toch gebleven? Hoe kan het toch dat macht en geld toch zo belangrijk voor ons mensen lijkt te zijn? Ik ben blij dat het bijna kerst is. Een tijd waarin zoveel Hoop doorklinkt, een tijd waarin we de geboorte van onze Verlosser vieren.
Iedereen heel hartelijk bedankt voor jullie interesse, meeleven, gebed, ondersteuning en lieve berichtjes! Jullie hebben het mij mogelijk gemaakt om deze reis te maken!! Marielle: onwijs bedankt dat ik je lap-top mocht lenen!!!
Ik wens jullie hele goede feestdagen een een gezegend 2015!
Gerda
** ENGLISH **
Dear all,
Our last weeks in Thailand have passed and I look back on a special time. This time a bit of a long story, but it’s so hard to keep it short...
In the last blog I mentioned that we taught ‘Karen’ children in a boarding school. We explained some things concerning the human body and what you could do to prevent certain sicknesses and what you could do if you are sick. I think that some kids picked up my own amazement of the human body. When we asked them at the end of the lectures what was new to them or what they thought was interesting one of the girls answered: ‘God made our body in an astonishing way!’ A sixteen year old boy let us know that he learned many new things concerning AIDS/HIV. He said that he heard about it, but that he never knew what the causes could be and what you can do to prevent it. He learned that sex within marriage with only your wife is the best way to live. Not only to prevent AIDS/HIV, but also for many other reasons.
The kids that we taught started their own church years ago. Its been special to be in their service. Our last Sunday in Thailand they celebrated fathers day. An important day to the children and many fathers crossed the Myanmar/Thai border to visit the service. It was great to see how they involved their fathers in the service and to see how they showed their love to their fathers. Every father was prayed for by his children and they all got a present.
It’s been so nice to come somewhere for a second time. After our time in the boarding school we joined dr Elisabetta from Italy and her husband dr Jonathan from the UK. They are both passioned people with lots of love for the ‘Karen’. They are fully 100% committed to the people they serve together with their assistants. They do medical work as well as prevention and supporting the many ‘Karen’ boarding schools. Because there is hardly any education in the Karen State (this is a state within Myanmar), many children cross the river to Thailand in order to receive some education. All these children are in need of housing, food and care. So some ‘Karen’ couples take in children and some end up with 70 to 80 children. Through funding the doctors couple support Burmese teachers and they support these boarding schools by buying food, shampoo, tooth paste and soap for the kids. Next to that they also hand out weekly vitamins and check the children when they’re sick. It’s awesome to see that this couple also teaches in very practical ways the children (and teachers) how to keep the environment clean.
Every week they pick up the trash bins, so that all the trash doesn’t end up in the nature or rivers. Every day they visit little villages where the refugees live in hand made huts. They see the sick people and the small children get every week their vitamins and a boiled egg. I realize that good nutrition helps so much to avoid some sicknesses. These doctors are also involved in many other things and to me they are a great example of what hero’s could look like.
Last year I visited with dr. Elisabetta a baby that was born with a cleft lip. We took him and his mother to the city in order to give the baby more food. Every time when there is an opportunity for surgery he appears to be too sick. In March they again planned surgery for him. Would you please pray for this little boy that he will be strong enough and that he won’t have any fever so he can be helped.
The last few days Everdien, Regula and me have enjoyed the beautiful nature of Thailand. The jungle is soooo green and the many waterfall are sometimes breath taking. We drove by the river Kwai and visited the museum. So strange, last year I stood at the end of ‘the death railway’ and now we stood at the ‘hell fire pass’ (http://en.wikipedia.org/wiki/Burma_Railway). Unbelievable how many people suffered and died for such a project. At the same time we thought of all the suffering of nowadays.
Lord, will we ever learn? Where did we loose our respect for life? How come that power and money seems so important to us human beings? I’m glad that it’s almost Christmas time. A time that resounds so much Hope and a time when we celebrate the birth of our Savior.
Thank you all so much for your interests, time, involvement, care, prayers, support and loving messages. You all made it possible for me to go on this trip.
I wish you all merry Christmas and many blessings in 2015!
Gerda
Lieve allemaal,
Onze laatste weken in Thailand zitter er al weer op en ik kijk dankbaar terug op een bijzondere tijd. Het is misschien een lang verhaal geworden, maar het is soms zo lastig om alles in een notendop te gieten.
In het bericht hiervoor kon je lezen over de ‘Karen’ kinderen die in Thailand naar een soort kostschool gaan. We gaven les over het menselijk lichaam en over wat je kunt doen om bepaalde ziekte te voorkomen en wat je kunt doen als je toch ziek bent geworden. Ik denk dat ik mijn eigen verwondering over hoe ons lichaam in elkaar zit, heb overgebracht aan de kinderen. Toen we aan het eind van de lessen vroegen wat ze interessant hadden gevonden en wat nieuw voor ze was, antwoordde een meisje: ‘God heeft ons lichaam wel heel bijzonder gemaakt.’ Een zestien jarige jongen vertelde dat hij veel had geleerd over AIDS/HIV. Hij had er wel eens van gehoord, maar nooit geweten wat de oorzaken waren en hoe je het kan voorkomen. Hij zei dat hij had geleerd dat gemeenschap binnen het huwelijk met 1 partner het beste is. Niet alleen om AIDS/HIV te voorkomen, maar ook dat het veel beter voor hem is op andere vlakken.
De kinderen die we les hebben gegeven zijn jaren geleden ook een eigen kerkje begonnen. Bijzonder om hun diensten mee te maken. De laatste zondag dat we er waren was het in Thailand vaderdag. Een belangrijke dag voor deze kinderen en een aantal vaders waren vanuit Myanmar (voorheen Birma) naar de dienst gekomen om dit samen te vieren. Enorm leuk om te zien hoe ze hun vaders in de dienst betrokken en op verschillende manieren hun vaders in het zonnetje zetten. Voor elke vader werd gebeden en kreeg een kadootje van zijn kinderen.
Het is zo leuk om voor een tweede keer ergens te komen. Na het lesgeven hebben we een weekje meegelopen met dr. Elisabetta uit Italië en haar man dr. Jonathan uit Engeland. Beide zijn gepassioneerde artsen met heel veel liefde voor de ‘Karen’. Samen met hun assistenten zetten zij zich 100% in voor de vluchtelingen uit Birma. Ze doen niet alleen medisch- en preventiewerk maar ze bezoeken de vele kostscholen. Omdat er nauwelijks onderwijsmogelijkheden zijn in de ‘Karen State’ in Myanmar komen duizenden kinderen de grens naar Thailand over om daar naar school te gaan. Al deze kinderen hebben wel een onderdak, kleding en eten nodig. Zo kan het zijn dat één echtpaar zorg draagt voor wel 70 tot 80 kinderen! D.m.v. fondsen betalen deze artsen Birmese leerkrachten, voedsel voor de kinderen en als het even kan shampoo, zeep, tandpasta en tandenborstels. Verder leren ze ook dat afval in een vuilniszak hoort en halen ze 1x per week het vuilnis op zodat het niet in de rivier terecht komt. Hun gebied beslaat zo’n 100km2 als het niet meer is. Elke dag bezoeken ze een aantal kleine dorpjes die uit hutjes bestaat, waar de vluchtelingen in wonen. De kinderen die nog niet naar school gaan krijgen wekelijks vitaminen en een gekookt ei en de schoolgaande kinderen krijgen hun vitaminen op school uitgedeeld. Beide artsen werken hier al zo’n 15 jaar en hebben al heel wat dingen meegemaakt.
Dr Elisabetta vertelde me het verhaal van een jongetje dat we vorig jaar hebben bezocht. Hij was toen pas geboren met een hazenlipje en een open gehemelte. We hebben hem en zijn moeder toen meegenomen naar de stad om hem wat extra voeding te kunnen geven. Jammer genoeg is dit jongetje telkens te ziek om geopereerd te worden. In maart staat hij weer op de lijst om geholpen te worden. Wil je meebidden dat hij dit keer sterk genoeg is en geen koorts heeft zodat hij geopereerd kan worden?
De laatste paar dagen hebben Everdien, Regula en ik nog even kunnen genieten van de prachtige natuur in Thailand. De jungle is zo mooi groei en de vele watervallen zijn soms adembenemend. We zijn langs de rivier de Kwai gereden en hebben het museum bezocht. Bizar, vorig jaar stond ik in Myanmar aan het einde van het dodenspoorlijn en nu stonden we bij de brug over de rivier de Kwai (http://en.wikipedia.org/wiki/Burma_Railway). Onvoorstelbaar hoeveel mensen hierbij zijn omgekomen en tegelijkertijd staan we stil bij alle tumult dat er op dit moment in de wereld gaande is.
Heer, leren we het dan nooit? Waar is ons respect voor het leven toch gebleven? Hoe kan het toch dat macht en geld toch zo belangrijk voor ons mensen lijkt te zijn? Ik ben blij dat het bijna kerst is. Een tijd waarin zoveel Hoop doorklinkt, een tijd waarin we de geboorte van onze Verlosser vieren.
Iedereen heel hartelijk bedankt voor jullie interesse, meeleven, gebed, ondersteuning en lieve berichtjes! Jullie hebben het mij mogelijk gemaakt om deze reis te maken!! Marielle: onwijs bedankt dat ik je lap-top mocht lenen!!!
Ik wens jullie hele goede feestdagen een een gezegend 2015!
Gerda
** ENGLISH **
Dear all,
Our last weeks in Thailand have passed and I look back on a special time. This time a bit of a long story, but it’s so hard to keep it short...
In the last blog I mentioned that we taught ‘Karen’ children in a boarding school. We explained some things concerning the human body and what you could do to prevent certain sicknesses and what you could do if you are sick. I think that some kids picked up my own amazement of the human body. When we asked them at the end of the lectures what was new to them or what they thought was interesting one of the girls answered: ‘God made our body in an astonishing way!’ A sixteen year old boy let us know that he learned many new things concerning AIDS/HIV. He said that he heard about it, but that he never knew what the causes could be and what you can do to prevent it. He learned that sex within marriage with only your wife is the best way to live. Not only to prevent AIDS/HIV, but also for many other reasons.
The kids that we taught started their own church years ago. Its been special to be in their service. Our last Sunday in Thailand they celebrated fathers day. An important day to the children and many fathers crossed the Myanmar/Thai border to visit the service. It was great to see how they involved their fathers in the service and to see how they showed their love to their fathers. Every father was prayed for by his children and they all got a present.
It’s been so nice to come somewhere for a second time. After our time in the boarding school we joined dr Elisabetta from Italy and her husband dr Jonathan from the UK. They are both passioned people with lots of love for the ‘Karen’. They are fully 100% committed to the people they serve together with their assistants. They do medical work as well as prevention and supporting the many ‘Karen’ boarding schools. Because there is hardly any education in the Karen State (this is a state within Myanmar), many children cross the river to Thailand in order to receive some education. All these children are in need of housing, food and care. So some ‘Karen’ couples take in children and some end up with 70 to 80 children. Through funding the doctors couple support Burmese teachers and they support these boarding schools by buying food, shampoo, tooth paste and soap for the kids. Next to that they also hand out weekly vitamins and check the children when they’re sick. It’s awesome to see that this couple also teaches in very practical ways the children (and teachers) how to keep the environment clean.
Every week they pick up the trash bins, so that all the trash doesn’t end up in the nature or rivers. Every day they visit little villages where the refugees live in hand made huts. They see the sick people and the small children get every week their vitamins and a boiled egg. I realize that good nutrition helps so much to avoid some sicknesses. These doctors are also involved in many other things and to me they are a great example of what hero’s could look like.
Last year I visited with dr. Elisabetta a baby that was born with a cleft lip. We took him and his mother to the city in order to give the baby more food. Every time when there is an opportunity for surgery he appears to be too sick. In March they again planned surgery for him. Would you please pray for this little boy that he will be strong enough and that he won’t have any fever so he can be helped.
The last few days Everdien, Regula and me have enjoyed the beautiful nature of Thailand. The jungle is soooo green and the many waterfall are sometimes breath taking. We drove by the river Kwai and visited the museum. So strange, last year I stood at the end of ‘the death railway’ and now we stood at the ‘hell fire pass’ (http://en.wikipedia.org/wiki/Burma_Railway). Unbelievable how many people suffered and died for such a project. At the same time we thought of all the suffering of nowadays.
Lord, will we ever learn? Where did we loose our respect for life? How come that power and money seems so important to us human beings? I’m glad that it’s almost Christmas time. A time that resounds so much Hope and a time when we celebrate the birth of our Savior.
Thank you all so much for your interests, time, involvement, care, prayers, support and loving messages. You all made it possible for me to go on this trip.
I wish you all merry Christmas and many blessings in 2015!
Gerda
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
